Wskazanym jest też zwrócić uwagę, że wielu z piszących księgi czy Ewangelie, to ludzie prości. Osoby z miernym wykształceniem lub w ogóle bez szkoły.
Ograniczoność ludzkiego intelektu i krótki czas naszego życia nie stwarza nawet minimalnych warunków, aby jeden człowiek (a nawet zespół ludzi) mógł dokonać takiego wyczynu. Podejmowano próby napisania prostego, krótkiego rozdziału. Przyporządkowując wartości liczbowe alfabetowi angielskiemu, starano się napisać rozdział podobny do typowego rozdziału z Biblii, dbając aby istniały własności liczbowe, a tekst nie zamienił się w nonsens. Pracowano długie godziny i dnie bez satysfakcji i nadziei na postęp, aż nadszedł moment rezygnacji. Każdy, kto potrzebuje dowodów, może wykonać taką próbę osobiście.
Opisane tu zdumiewające formy liczbowe nie mogły być zaplanowane i skompletowane przez samych piszących. Jak mogło tych 33 piszących, którzy żyli w różnych krajach i latach (ostatniego z nich dzieli od pierwszego 1600 lat), wstawić na przykład imię „Mojżesz" tyle tylko
razy, aby utrzymać formułę liczbową „w zawieszeniu"? W zawieszeniu do czasu, kiedy pojawił się Jan, ostatni z piszących, aby właśnie on w Księdze Apokalipsy użył imię „Mojżesz " tylko jeden raz i wypełnił plan. Skąd piszący mogli wiedzieć, że niektóre słowa należy użyć tylko określoną ilość razy, aby (gdy całość pracy zostanie skompletowana po upływie 1600 lat) dzieliły się one dokładnie przez siedem i tworzyły skomplikowaną, choć idealną, formę liczbową? Gdy dokładnie badamy Biblię, powstają setki takich przykładów, powiązań i pytań.
Wykreowana forma matematyczna kojarzy paragraf z paragrafem, Ewangelię z Ewangelią i Stary Testament z Nowym Testamentem. Stary Testament był pisany 400 lat zanim Nowy Testament zaczął powstawać. Mimo to obydwa tworzą kompletną formę, obydwa idealnie z sobą harmonizują - obydwa są częścią jednorodnej całości.
